“Beerst ligt mooi in het midden tussen Gits en Bulskamp. Dat en het feit dat deze regio nog echt wel betaalbaar is, zijn de redenen dat we hier wonen”, zegt Celine. Laurens voegt er nog een derde reden aan toe. “Ik wou niet buiten de Westhoek gaan wonen. Hier kan je nog kijken van kerktoren naar kerktoren. Dat zorgt voor een gevoel van vrijheid. De slogan van Diksmuide is niet toevallig ‘ademruimte’. Wie bovenop de IJzertoren staat, kan gemakkelijk de omliggende gemeenten onderscheiden.”

Lekkers uit de pluktuin

Nell geeft August een zetje terwijl hij in de klimtoren kruipt. De zon gaat langzaam onder en zet provinciedomein IJzerboomgaard in een vurige gloed. Een reiger vliegt weg uit het riet. “In Beerst is het heel aangenaam wonen”, vindt Celine. “Het is een klein dorp dat volop aan het verjongen is. Er is een groot samenhorigheidsgevoel en iedereen helpt er elkaar. De school bevindt zich bij manier van spreken om de hoek en Diksmuide ligt op fietsafstand.”

Kinderen van 4,5 en 3 jaar bezig houden, is niet altijd de meest gemakkelijke opgave. “Ons hoor je niet klagen. Naast ons huis is een weide met schaapjes en alpaca’s. Het provinciedomein waar we ons nu bevinden, is vlakbij. De kinderen komen hier graag spelen. In de zomer nemen we altijd wel een kijkje in de pluktuin of we nog iets lekkers en gezond kunnen scoren. Ook de kinderboerderij op het domein blijft voor de kinderen een magische wereld.”

Nooit files

Celine is actief binnen de ouderraad. Beroepshalve werkt ze als psychologisch consulent in De Klinker in Ieper waar revaliderende kinderen terecht kunnen. “Het voordeel aan werken in de Westhoek is dat je nooit in de file staat.”

Laurens speelt badminton en werkt als elektricien in het familiebedrijf. “Elektro Gantois, opgericht door mijn vader, is vooral actief aan de Westkust. We doen zowel nieuwbouw als renovaties. Omdat we ook vaak in Veurne werken, hebben we er op het nieuwe bedrijventerrein Enjoy business park een hangar gekocht.”

Dochter Nell doet elke woensdagnamiddag aan clipdance. “De kinderen zijn graag in beweging. Soms gaan we wel eens wandelen in De Blankaart in Woumen. Of we brengen een bezoek aan ’t Kakelend Kippenmuseum in Keiem, altijd een voltreffer met onze gasten. Diksmuide is een paradijs voor jonge gezinnen als het onze.”

Smullen van hoeveijs

Celine neemt een foto van de twee kornuiten terwijl ze als volleerde alpinisten een evenwichtsbalk trotseren. “Ik leg die momenten graag vast. Af en toe plaats ik wel eens iets op sociale media. Zo verscheen al een foto van de kinderen in het gemeentelijk infomagazine.”

Laurens vindt de nabijheid van korte ketenproducenten ook een troef. Celine knikt. “We halen soms ijs bij de zuivelhoeve Den IJsbol. Met mijn collega’s trokken we onlangs naar ’t Hof van de Rhille bij De Blankaart voor een heerlijke bolderkarpicknick.”

Het koppel kijkt uit naar de komst van de ringweg. “Dat zal het centrum van Diksmuide enorm ontlasten”, vindt Laurens.

Thuis in de Westhoek

August valt in de armen van Celine. Moegespeeld. Via het vlonderpad stapt het viertal terug naar de wagen, de ondergaande zon in de rug. Nog één vraag. Of ze zich Westhoeker voelen? “Voor mij staat de Westhoek synoniem aan de natuur en de openheid van het landschap. Ja, ik voel me Westhoeker in de zin dat ik me hier thuis voel”, zegt Celine. “Ik ben blij dat we hier zijn komen wonen, en dan vooral voor onze kinderen. Hier kunnen ze in alle vrijheid opgroeien.”