Athina stormt de trappen naar de Kykhill op. Het panoramaplatform in cortenstaal is gebouwd op de fundamenten van een villa. We kijken uit over de beschermde Dumontwijk met zijn prachtige villa’s in typische cottagestijl. Op zee passeert een vissersboot. Af en toe piept de zon even door. “Toen we hier net woonden, deed ik het microklimaat af als een indianenverhaal. Ondertussen weet ik wel beter. Aan de Westkust hebben we meer zonne-uren dan in het binnenland.”

Nikolaos Gkekas is een open boek. Hij komt graag uitwaaien op de Kykhill. Samen met zijn gezin woont hij aan de rand van de Calmeynbossen.

Taalbad Nederlands

De vraag brandt op onze lippen. Hoe hij als Griek hier is terechtgekomen? “We woonden in Piraeus, al sinds de oudheid de haven van Athene, een van de grootste havens ter wereld en de derde grootste stad van Griekenland. Ik werkte als neurochirurg in het Marine Ziekenhuis van Athene met de graad van officier. Ik had een vaste carrière bij de marine en had zeker niet de behoefte om te verhuizen. Zo’n zeven jaar geleden kwam de vraag van AZ West om bij hen de functie van staflid neurochirurgie op te nemen. Noch mijn vrouw noch ik kenden België. Maar na een lichte aarzeling besloten we toch de kans te grijpen.”

Na een intensief taalbad Nederlands – Nikolaos leerde in vijf maanden vlekkeloos Nederlands praten – kwamen ze in België aan. “Ik wou graag opnieuw aan zee wonen, vandaar dat we een woning zochten aan de Westkust. In De Panne voelden we ons meteen welkom. De kinderen konden school lopen in het Immaculata Instituut. We werden van in het begin goed omringd door buren en ook de gemeente hielp ons vlot te integreren. De kinderen en mijn echtgenote hadden die eerste maanden wel wat last van heimwee, maar eens ze de taal onder de knie hadden, omarmden zij net als wij De Panne.”

Persoonlijke band

Nikolaos heeft geen spijt van zijn verhuis. “We voelen ons ondertussen op en top De Pannenaars. Dit is een natuurparadijs. Het is helemaal onze thuis geworden.”

Een meeuw vliegt voorbij. Op het terras van een villa steekt iemand een barbecue aan. De witte rook wordt opgepikt door de westenwind en het binnenland in gedragen. Het tafereel zorgt voor een instant vakantiegevoel. Zo voelt Nikolaos ook De Panne aan. “Na een drukke werkdag gaat niets boven een stevige MTB-rit in de Calmeynbossen. Mijn vaste tocht is 5 kilometer lang en dat is genoeg om alles even los te laten.”

De neurochirurg praat met liefde over zijn vakgebied. “Mijn patiënten zijn mensen, geen cijfers. De wervelkolom – en hersenaandoeningen die ik op mijn bord krijg, zijn vaak ernstig. Daarom is het belangrijk een goede persoonlijke band op te bouwen met de patiënt zodat een sfeer van vertrouwen ontstaat. Er wordt vaak gezegd dat Westhoekers van nature gesloten karakters zijn. Zo ervaar ik het helemaal niet. Als je echt interesse toont, krijg je veel openheid terug.”

Mediterrane keuken uit de Noordzee

Ondertussen bouwde het gezin Gkekas een hechte vriendenkring op. “Grappig dat de burgemeester van de Panne Degrieck noemt, toch? Onze zonen zijn klasgenoten. Kan je je de Griek naast Degrieck voorstellen?”

Nikolaos houdt zijn lichaam en geest gezond. “Mijn hobby’s zijn basketbal, padel, scubaduiken en mountainbiken. Mijn vrouw is heel muzikaal. We spelen vaak samen muziek. Ik beperk me wel tot mijn gitaar.”

Grieken staan bekend om hun mediterrane keuken. “We koken heel graag. Iedereen die bij ons op bezoek komt, krijgt traditionele Griekse gerechten voorgeschoteld. Sommigen hebben ons al aangeraden een Grieks restaurant te beginnen (lacht).” Blijkbaar is het goedbedoelde advies niet helemaal uit de lucht gegrepen. “De vishandelaar weet van onze liefde voor lekker eten. Onlangs belde hij me op dat hij een vers gevangen dorade van 3,5 kilogram had liggen in zijn toonbank. Of we geen interesse hadden…?”

De voeten in het zand

Zelfs voor een Westhoeker is De Panne de meest westelijke uithoek van het land. Nikolaos is niet akkoord. “Dit is net de perfecte uitvalsbasis. In amper 3,5 uur staan we in Parijs of Amsterdam en dankzij de nabijheid van de E40 rijden we in een mum van tijd naar Brugge, Gent en Brussel.”

Vrije dagen zoals vandaag koestert hij. “Misschien gaan we nog even naar het strand. Ik stap graag op blote voeten door de branding. De zee geeft altijd rust.” Athina fluistert iets in het oor van Nikolaos. “Of we brengen een bezoek aan Plopsaland”, lacht hij terwijl hij Athina aanstoot.