Peter Deman is actief in het verenigingsleven in Zonnebeke
Op zijn 23e verhuisde Peter Deman naar Ieper. Na anderhalf jaar stond hij al terug in Beselare. “Ik miste het gevoel van ‘op de buiten’ te hard. De rust en de gezelligheid van Zonnebeke vind je nergens anders”, zegt de kersverse opa en duivel-doet-al.
Peter Deman komt recht van zijn werk. “In die 28 jaar als VAB wegenwachter reed ik al meer dan een miljoen kilometer bij elkaar, hoofdzakelijk in de Westhoek. Ik ken elk straatje in de regio. Sinds we met VAB ook fietsen depanneren, doen we ook de fietspaden aan. Het grote voordeel aan werken in de Westhoek is dat files hier onbestaande zijn. Mijn collega’s uit Antwerpen staan perplex als ik hen dat zeg. Zij schuiven dagelijks meerdere keren aan in de file.”
Bij VAB stuurt Peter als adjunct – coördinator een team van 35 wegenwachters aan. Na het werk komt hij graag uitwaaien in de vallei van de Reutel – en Scheriabeek. “Het grootste voordeel aan wonen in de Westhoek is dat je meteen buiten de dorpskern in de natuur zit. Ik heb hier een vast wandelparcours dat voor 90 % langs onverharde wegen loopt. Elke keer opnieuw overvalt me een vakantiegevoel.”
Peter Deman
- Gehuwd met Heidi Dequecker. Vader van Ruben, schoonvader van Joyce. Opa van Shaylee en Raven.
- Adjunct – coördinator bij VAB Wegenwacht in West-Vlaanderen.
- Actief binnen Prime Productions, Heksenstoet en het Gelevelts amusement toneelgezelschap.
- “In de Westhoek sta je nooit in de file.”
Verse zuurstof
Beselare ligt op een hoogte van 53 meter. We bevinden ons aan de westkant van het centrum waar het glooiende landschap veel gelijkenissen vertoont met een arenavormig theater van de Romeinen. Zover we kunnen kijken tekenen zich groene weiden af met daarachter het Polygoonbos. Rechts van ons rijst een statige wederopbouwhoeve op met frappant torentje en wat art deco – elementen in het dak. Peter ademt diep in en proeft de verse zuurstof die in de lucht hangt.
“Ik ben geboren en getogen in Beselare. Op mijn 23e verhuisde ik naar Ieper, maar na anderhalf jaar stond ik hier al terug. Pure heimwee naar het leven ‘op de buiten’.”
Zonnebeke is zijn speeltuin. Peter is sterk geëngageerd in het verenigingsleven. Samen met zijn vrouw en andere vrijwilligers is hij actief in Prime Productions, een vereniging die sociale en culturele activiteiten inricht.
Peter is ook acteur, regisseur en auteur bij het Gelevelts amusement toneelgezelschap. “De meeste van mijn teksten ontstaan tijdens wandelingen rond Beselare. De inspiratie borrelt op als ik mijn hoofd kan leegmaken.”
Eerste Heks Bij Ongevallen
“Zonnebeke is absoluut een bruisende gemeente. Engagement zit in onze natuur en dat voel je ook in het sociale weefsel. Alle verenigingen krijgen voldoende ruggensteun van de gemeente. De inwoners van Zonnebeke hangen goed aan elkaar.”
Het grootste evenement van Zonnebeke en omgeving komt er in het laatste weekend van juli aan met de Heksenstoet van Beselare, erkend als immaterieel erfgoed. In het straatbeeld van Beselare kan je niet naast de heksen kijken. Sefa Bubbels, een eenzame en teruggetrokken vrouw die aan de rand van het dorp woonde, werd in de 18e eeuw als heks veroordeeld. Ze is de bekendste van een generatie ‘heksen’ die in Beselare hebben gewoond.
De Heksenstoet trok voor het eerst uit in 1959. Ondertussen werken meer dan 1000 mensen mee aan de stoet. Maandenlang wordt er getimmerd en gewerkt aan de praalwagens. Peter bemant het EHBO-team, wat staat voor Eerste Heks Bij Ongevallen. Hij moet ervoor zorgen dat alle wagens rijklaar zijn en depannages uitvoeren als tijdens de stoet iets voorvalt. “De Heksenstoet leeft hier enorm. We kijken er alvast heel hard naar uit. Het is één van de prachtigste stoeten van het land.”
“Engagement zit in onze natuur”
Schone communiefoto’s
Het front lag in de Eerste Wereldoorlog dwars door het Polygoonbos. Passendale werd tijdens de Derde Slag om Ieper in 1917 helemaal vernield. Met de vele oorlogsbegraafplaatsen en het Passchendaele Museum in het Kasteel van Zonnebeke is de herinnering aan de Groote Oorlog alomtegenwoordig. “We zijn daarmee opgegroeid. Het respect blijft. Voor mijn eerste communiefoto’s namen mijn ouders me mee naar één van die Britse begraafplaatsen omdat de parkaanleg er zo schoon was (lacht).”
Net toen de lockdown zich aankondigde, werd Peter grootvader. “Ik zat toen vast in Tasmanië. Dat was wel even frustrerend.” Hij maakte van de nood een deugd en begon te schrijven aan een theaterwandeling over Léonie Keingiaert de Gheluvelt, een kranige jonkvrouw die burgemeester was van Geluveld in de periodes 1921 – 1927 en 1932 – 1939. Léonie was een feministe, filantrope en een politica wiens naam nog steeds controverse veroorzaakt in het kleine dorp. Kortom, een dame in wiens levenswandel Peter en met hem 133 medewerkers hun tanden konden in zetten. “Het was een groot succes”, blikt Peter tevreden terug. “De aanloop naar de theaterwandeling verliep niet over rozen door de corona, maar uiteindelijk is alles goed gekomen.”
Of hij dan geen last heeft van stress? Peter wijst naar de vallei voor ons. “Hier kan ik mijn stress kwijt… Ik ben ook wel stressbestendig, zowel in mijn job als adjunct – coördinator bij de wegenwacht als bij theaterproducties. Stress geeft mij een gezonde dosis adrenaline.”
Culinair paradijs
Peter voelt zich op en top een Westhoeker. “Ik zou nergens anders kunnen wonen. De rust, de voorlopig nog betaalbare bouwgrond en de prachtige natuur zijn sterke troeven. Neem daar ook bij dat de Westhoek een culinair paradijs is. Je vindt hier in elke uithoek wel een authentiek restaurant met een onovertroffen keuken.”
