“Het was mijn kinderdroom een eigen zaak op te richten”, blikt Virginie terug. De droom werd werkelijkheid toen ze de karaktervolle interbellumvilla in de Werkenstraat te koop zagen staan. Meteen hertekende het koppel samen met architectenbureau Coconne het interieur en creëerden een culinaire rustplek met dertig couverts.
En dan sloeg het noodlot toe. “De werken waren af in volle coronaperiode. Ik was toen zwanger van onze Pierre en maakte me niet meteen zorgen. Een tijdje extra rust, dacht ik. Maar uiteindelijk bleek die verplichte sluiting wel heel lang te duren. We begonnen met take away en dat bieden we eigenlijk nog steeds aan.”
Lovende recensies
De rolverdeling tussen het koppel is duidelijk. Virginie doet de zaal, Pieter de keuken. Hij werkt met een seizoensgebonden kaart en steekt streekproducten in een nieuw jasje. Dat zijn aanpak gesmaakt wordt, bewijst het groeiend aantal trouwe klanten en de 13/20 in Gault & Millau. “We krijgen veel lovende recensies. Dat maakt ons heel dankbaar. Het blijft een hele eer dat onze klanten speciaal voor onze keuken naar Werken komen.”
Virginie is hier opgegroeid. Haar ouders baatten een landbouwbedrijf uit met groenten en fruit. “Ik wil mijn kinderen een even pure en onbezorgde kindertijd geven als ik heb gehad. In de Westhoek kan dat nog. Hier ‘op de buiten’ hebben ze alle plaats om te spelen en te ravotten.” Virginie vertelt met een zekere nostalgie over haar tijd bij de Chiro van Zarren en hoe ze zorgeloos zingend van en naar school fietste. “Wie opgroeit in een stad, moet zijn ontspanning buitenshuis gaan zoeken. Hier in de Westhoek hebben de kinderen de ruimte om in de eigen tuin te spelen. Dat is een enorm voordeel. Je maakt van je huis een echte thuis, wat een zekere rust brengt. Telkens ik thuiskom, ervaar ik die rust. Ook dat is de Westhoek. Toen wij nog in Brugge woonden, miste ik die rust. Als jong gezin is de Westhoek de ideale plek om te wonen.”
Een horecakoppel moet kunnen rekenen op zijn babysits. “Wij kunnen gelukkig beroep doen op onze ouders, broers, zus en drie vaste babysitters.”
In de zaal schakelt Virginie soms ook studenten en flexi’s uit de omgeving in. “Zij hebben allemaal die typische Westhoekmentaliteit met de genen meegekregen. Dat uit zich in een wil om te werken en een sterk verantwoordelijkheidsgevoel.”
“Mijn kindertijd was puur en onbezorgd”
Peddelen op de vaart
Virginie neemt ons mee naar de Handzamevaart, op een boogscheut van de bistro. Een slagboom in de Barisdamstraat waarschuwt automobilisten bij een overstroming van de broeken. Ooit lag hier een haventje waar lokale producten werden verhandeld. “In een gemeente als Werken moet je niet ver lopen om lokale producten op de kop te tikken. De groenten komen van bij mijn broer die het landbouwbedrijf van onze ouders verder zet. Als de rabarber rijp is vanaf april maak ik er altijd een eigen mocktail van. Verder kloppen we ook aan bij Keiemse Kazen, Handzame foie gras, Asperges Popelier uit Klerken en vele andere aanbieders uit de streek.”
Woensdag en donderdag zijn de sluitingsdagen van de bistro. “Pieter en ik maken op donderdagmiddag van de gelegenheid gebruik om ergens in de Westhoek te gaan eten. Zo hebben we al veel culinaire topadresjes ontdekt. Op woensdagnamiddag gaan we wel eens wandelen langs de Handzamevaart. Dat is ook mijn favoriete loopparcours. In de winter staan de broeken vaak onder water en strijken er duizenden trekvogels neer. In de lente geniet je er van een duizelingwekkende bloemenpracht. Als de kinderen groter zijn, gaan we zeker eens peddelen op de Handzamevaart.”